Stoere mannen op de muur

Het was een topdag.

Vanochtend op tijd opgestaan om met de andere familie een dagje naar de muur te gaan. Gertjan had een of andere gids met busje opgeduikeld en die kon ons voor weinig geld brengen. Het is namelijk nog wel een uurtje rijden. Wat we onderweg pas hoorden was dat part of the deal was dat we langs allerhande toeristenmeuk gestuurd werden. Hm.

De eerste stop was een koperatelier, maar de rondleider had al snel door dat 5 hollandse kinderen niet echt staan te springen om alle ins en outs van het proces van koperpotjes maken, te krijgen. Angkan had intussen een puppie in zijn broek hangen. Voor het eerst dat hij bang voor honden was! We mochten er dus snel weer vertrekken.

Next stop de muur. We kwamen in Mutianyu uit. Als je even door de toeristenstalletjes heen keek een supermooie plek in de bergen en de muur was er prachtig gerestaureerd. We waren duidelijk buiten het seizoen en het was er behoorlijk rustig. Met de kabelbaan naar boven en terwijl we daarin zaten besefte ik me dat het voor het eerst in tweeenhalve week stil om me heen was. Dat, gecombineerd met prachtige vergezichten, een lekker fris winterdagje (het vroor) was voor deze buitenman dus al een topdag! Zeker omdat mijn nieuwe outdoor jas erg beviel, al was die wel twee keer zo duur als het horloge geweest...

Boven hebben we een flink stuk geklommen want zoals we eerder al ervaren hadden, is de Chinese Trap een betere benaming. De mannen moesten af en toe op handen en voeten of op de billen en de treden waren soms bijna te hoog voor ze. Maar geen onvertogen woord. Alledrie deden ze het super. Met name Chun deed ons af en toe versteld staan. Waar de meeste Chinese kinderen de hele dag door hun ouders gedrage worden, klom deze driejarige dapper door. Wuyin heeft bovenop de muur nog een flesje gehad en alle grote Westmaas-mannen hebben tegen het werelderfgoed staan plassen. Zo rustig was het dus. Zeker zo in de wintertijd had ik er nog wel uren kunnen klimmen/ lopen maar de gids wachtte beneden op ons.

Naar beneden kon op twee manieren, met de kabelbaan of rodelend. Nu moest ik Wuyin vasthouden naar beneden en moesten de mannen met mama in de kabelbaan. Voor Angkan een grote teleurstelling want vriend Tian ging wel op het sleetje met zijn vader. De teleurstelling was dan ook groot en wat doe je dan als goede vader? Juist! Je offert je wel weer op, zet je zelf opzij en cijfert je wel weer weg. Kortom, je gaat weer naar boven om al rodelend naar beneden te gaan! (Helaas verklapte Angkan later dat papa ook heel graag had gewild)

We waren allemaal moe, voldaan, rozig, koud en hongerig en wilde graag naar het hotel. Dan hadden we buiten de gids gerekend die nog een heel programma voor ons had: een zijde winkel met verplichte rondleiding, theeceremonie en voetmassage en natuurlijk overal wat kopen. Dat is blijkbaar het verdienmodel. De zijdegids deed nog een dappere poging en we waren verplicht nog 10 minuten in de winkel te blijven maar toen was wel duidelijk dat dit concept niet werkt met 5 kleine kinderen. We werden dus vrijgelaten en keurig bij het hotel afgezet. We besloten maar weer om vanavond niet te koken en de mannen zijn dan ook op tijd naar bed gegaan. Tip: aandelen Macdonald schijnen het goed te gaan doen...

Heerlijk om een dagje buiten, uit de stad te zijn en wat is China dan mooi zeg!