Laatste dag

En dan zijn er zomaar drie weken (bijna) voorbij.

Het was vandaag onze laatste dag in dit zeer bijzondere land. En wat doe je dan als je weet dat je de volgende dag zo'n 16 uur gaat reizen? Dan probeer je bij de kids zoveel mogelijk energie eruit te laten komen. Dus samen met de bovenbuurtjes weer naar de binnenspeelpret. Het was nu een stuk rustiger dan vorige week. De verhouding bezoeker/ personeel was 1 op 1. Gelukkig voor Chun was het personeel druk bezig de kerstversiering op te hangen, zodat het toezicht een stuk minder streng was. Maar dat de schrik er goed bij hem in zat bleek wel toen ik even een balletje naar hem gooide: dat mag niet papa! terwijl zijn ogen die van de bewaakster zochten.

Het plan om alle energie eruit te krijgen werkte zo goed dat de mannen bij terugkomst lichtelijk instorte. Met name Angkan was 'op' en op de een of andere manier moet zijn vader dat dan altijd ontgelden. Was sich liebt...

Vanochtend al een koffer ingepakt en als de mannen zo in slaap zijn de rest maar doen. Zoals eerder geschreven: we hebben nogal veel Maar drie weken, met zijn vijfen in temperaturen van onder het vriespunt tot 25 graden en onze nieuwe aanwist die niet bepaald schoon eet, vraagt nogal wat kleding.

Morgen vertrekken we tegen elf uur uit het hotel. We vliegen om half drie en als het goed is zijn we tien uur later dan in Amsterdam (half zeven 's avonds, lokaal). Dan nog een busrit in de 'Wuyin express' en dan ons eigen bed!

Een korte evaluatie: Wuyin is een erg makkelijk mannetje. Met hem kun je prima op reis zijn. Na het grote verdriet bij de overdracht ontpopte hij zich al snel als een vrolijk ventje dat zich thuis lijkt te voelen in ons gezin. Hij lijkt erg op zijn gemak, zoekt veel contact met ons alle vier, kan klieren, is even boos als hij uit bad moet, eet en drinkt genoeg maar niet al te schoon en zal nog heel wat voor de kiezen krijgen. Maar wij hebben er alle vertrouwen in.

Van Angkan wisten we al: daar kan je prima mee op wereldreis. Die geniet van de kleinste dingen, heeft zo een vriendje, heeft deze keer super gegeten en is al echt een grote broer die kan helpen en zorgzaam is. Met zo af en toe een kadootje heb je geen kind aan hem.

Over Chun hebben we van te voren het meest ingezeten maar achteraf was dat niet nodig. Hij heeft het voor zijn drie jaar super gedaan. Had minder onrust dan we verwacht hadden en kon op de kamer ook prima spelen. Ik denk dat er geen peuter is die zoveel gelopen heeft als hij en natuurlijk werd er af en toe flink gemopperd door hem, maar we zijn vooral erg trots op hem.

En wij? We hebben een goede tijd gehad. Over het algemeen hebben we vooral genoten. We waren erg relaxed en hebben veel beter geslapen vergeleken met de vorige keren. Dat scheelt natuurlijk ook. We hebben duidelijk veel meer ervaring en daardoor vertrouwen dat het allemaal wel goed gaat komen. Het was goed dat we tegen elkaar gezegd hebben dat we er een mooie tijd van zouden maken en dat hebben we ook duidelijk gedaan. We zullen nooit van ons leven in een grote stad gaan wonen, en als je zaterdagochtend iemand met een hond en een big smile, door de drentse bossen ziet rennen, weet dan wel: die heeft wel een beetje een stijve rug van de rugdrager....